Həmin torpaqları feodallardan asılı olan kəndlilər becərirdilər. — 封建領主に従属する村民たちがこの土地を耕した。
Dərbənd Şirvanşahlardan asılı vəziyyətə düşdü. — ダルバンドは､ シルヴァーンシャー王朝への従属状態に陥った。
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
asılı — sif. 1. Asılmış halda olan, asılmış vəziyyətdə duran. Asılı nərdivan. Asılı paltar. Asılı ip. – Qulam müəllim divardan asılı çantanı endirib açdı və içindəki şeyləri çıxarıb çarpayının bəri başına tökdü. S. R.. 2. məc. Başqasının iradəsinə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mövquf — sif. <ər.> 1. din. Vəqf olunmuş, vəqf üçün ayrılmış (bax vəqf). 2. klas. Varlığı başqa bir şeyin varlığından asılı olan; asılı, bağlı, əlaqəli, əlaqədar. Səltənətin davamı və silsilənin bəqası mövqufdur elmə. M. F. A.. Mövquf isə qəlbin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yüyən — is. Atın başına keçirilən kəm və cilovdan ibarət qoşqu ləvazimatı. Yüyəni atın başına keçirmək. Atın yüyənindən tutmaq. – Bir az da getmişdilər, genə Rövşən Qıratın yüyənini çəkib dönüb geri baxdı. «Koroğlu». <Bülənd> atın yüyənini tamamilə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
möhtac — sif. 1. Bir şeyə ehtiyacı olan, bir şeyə hacəti olub onu aradan qaldıra bilməyən. Möhtac adam. – Dedim: – Yol gəlmişəm, özüm də acam; Doğrusu, bir parça yemə möhtacam. S. V.. // İs. mənasında. Köməyə, maddi yardıma ehtiyacı olan adam; yoxsul,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baxmaq — f. 1. Bir şeyi görmək üçün gözlərini ona dikmək, nəzərini bir şeyə dikmək, nəzər yetirmək. Şəklə baxmaq. Pəncərədən baxmaq. Diqqətlə baxmaq. Ətrafına baxmaq. Güzgüyə baxmaq. Haraya baxırsan? – Sultan bu sözlərdən sonra Bahadıra baxıb, onun bu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tük — is. 1. İnsan və heyvan dərisinin üstündə çıxan sapvari buynuz törəməsi. Ağ tük. – Qurd tükünü dəyişər, xasiyyətini dəyişməz. (Ata. sözü). <Qarovulçunun> üzündəki seyrək tüklər biz biz durmuşdu. M. Hüs.. // Saç. Qulunun başının tükləri,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xirtdək — is. Nəfəs yolunun yuxarı hissəsi. Əlyarov az qala Teymurun xirtdəyindən tutub boğmaq istəyirdi. M. Hüs.. <Yusif> sümüyü çıxmış yanağını, xirtdəyini, cəhəngini qanatmışdı. B. Bayramov. ◊ . . . Xirtdəyə kimi çıxmaq – lap çox olmaq, həddini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
